Καλή σας χρονιά!... Το 2010 ήταν μια χρονιά με πολλούς θανάτους στη χώρα μας απ’ τους οποίους οι 2.000 οφείλονταν σε τροχαία ατυχημάτα… Κάποιοι λοιπόν πέρασαν τις γιορτές μακριά από αγαπημένα τους πρόσωπα που έχουν φύγει από κοντά μας…γονείς έμειναν χωρίς παιδιά και παιδιά χωρίς γονείς…οι αιτίες; Η άγνοια, η επαναστατική «μαγκιά», η ανθρώπινη επιπολαιότητα, το αλκοόλ, η κούραση, η «ατυχία», η έλλειψη οδικής παιδείας και κυκλοφοριακής αγωγής, οι προπολεμικοί δρόμοι της χώρας μας και κυρίως…η ταχύτητα! Αφήνω λοιπόν το 2011 να μπει με μια προσδοκία…την προσδοκία ενός ασφαλέστερου τρόπου ζωής και την υπόσχεση για μια πιο ανθρώπινη χρονιά.

Τα τροχαία είναι η πρώτη αιτία θανάτου στη χώρα μας!.. 1 στους 2 υπαίτιους τροχαίου δυστυχήματος μεθυσμένος! Απ’ τα θύματα το 40% θα σωζόταν αν φορούσε κράνος ενώ τα 2/3 των παιδιών αν ήταν σωστά δεμένα!.. Στατιστικά στοιχεία που στο άκουσμα τους μας φέρνουν ρίγος.. Σκεφτείτε μόνο πως κάθε μέρα χάνονται 4 άνθρωποι στους δρόμους! Σε έναν αιώνα που η ιατρική και οι επιστήμες εξελίσσονται καθημερινά είναι πραγματικά κρίμα να χάνονται έτσι άδικα ζωές. Η αφορμή μπορεί να είναι ένα λάστιχο που σκάει, η αλυσίδα που μπορεί να βγει, ένας σκύλος που θα πεταχτεί στο δρόμο, αν κάποιος κινείται με 60 χλμ ίσως τη γλιτώσει, αν τρέχει με 160 αμφιβάλλω…Πολλές φορές όλα είναι μια ζώνη, ένα κράνος, ένα κλικ για να τα δέσεις…

Στη πόλη μας τα πράγματα είναι δραματικά! Δρόμοι χιλιομπαλωμένοι, χωρίς σηματοδότηση, χωρίς ορατότητα. Δρόμοι στενοί με ελάχιστες διαβάσεις και φανάρια, αόρατα πεζοδρόμια… και αναρωτιέμαι αν η απόκτηση οδικής παιδείας και η αλλαγή νοοτροπίας δεν ξεκινήσει από πόλεις μικρές σαν τη δική μας πώς θα συναρμολογηθεί το παζλ της κυκλοφοριακής αγωγής και της οδικής ασφάλειας της χώρα μας;...

Eπίσης, οι κάτοικοι της Αρτέμιδος χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο ή τη μηχανή τους για να πάμε μέχρι και το περίπτερο, προφασιζόμενοι λοιπόν τις μικρές αποστάσεις αποφεύγουν τη χρήση ζώνης ή κράνους αντίστοιχα!

Όμως ας μην ξεχνάμε ότι…κάτι τέτοια γεγονότα όπως τα τροχαία δεν ρωτάνε ούτε μέρα, ούτε ώρα, ούτε απόσταση!

Τι να πούμε για τους νέους που καβαλάνε το παπάκι τους για να το παίξουν μάγκες και αλάνια, που δεν φοράνε κράνος για να μη χαλάσει το μαλλί τους.. που μέσα σε όλη αυτή την πολιτική της διαφθοράς οι περισσότεροι λαδώνουν για ένα δίπλωμα…και μετά κάποια παιδιά φεύγουν στη στροφή και πίσω μένουν γονείς που μετράνε τις ευθύνες τους. Δεν προσπαθώ να φοβίσω αλλά να αφυπνίσω. Δεν είναι η λύση να οι γονείς να μην πάρουν μηχανάκι στο παιδί τους, η λύση είναι να το μάθουν να σέβεται τη ζωή του, αλλά και των γύρων του, να την βάζει πάνω απ’ όλα, να το μάθουν να φέρεται σωστά ως οδηγός και ως πεζός!

Τα ατυχήματα που συμβαίνουν στους Ελληνικούς δρόμους είναι εγκλήματα αφού οι προδιαγραφές των δρόμων μας είναι για την κυκλοφορία της δεκαετίας του ’70 (τα συμπεράσματα δικά σας)… Η ζωή σου δεν είναι θέμα τύχης! Η ασφάλεια ξεκινάει από εσένα!



Γράφει η Ελπίδα Ζαμπούφλου Μαθήτρια Τρίτης Λυκείου