Καλώς ήρθατε
Η λίστα ιστολογίων μου
Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010
Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΑΛΩΝΕΤΑΙ
1:28 μ.μ. | 
Αναρτήθηκε από
Μηνιαία Τοπική Εφημερίδα |
Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων, εβδομήντα πέντε χρόνια μετά τη τέλεση του προσχεδιασμένου και οργανωμένου εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων του Πόντου, ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως ημέρα «Μνήμης για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού» και τον βάρβαρο ξεριζωμό ενός ολόκληρου λαού από τις πατρογονικές του εστίες.
Στις 19 Μαΐου συμπληρώθηκαν 101 χρόνια από τότε που ο Μουσταφά Κεμάλ Πασά, ο επονομαζόμενος Ατατούρκ, δηλαδή «Πατέρας των Τούρκων», αποβιβάστηκε στην Σαμψούντα του Πόντου για να οργανώσει την Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας που είχαν αρχίσει οι Νεότουρκοι σύντροφοί του. Ήταν μια προσπάθεια του τουρκικού εθνικισμού να μετατρέψει τον πολυεθνικό οθωμανικό χώρο σε εθνικό τουρκικό. Μια απόφαση που πάρθηκε το 1908 μετά την άνοδο των Νεότουρκων στην εξουσία. Το σχέδιο της εξόντωσης άρχισε να εφαρμόζει η τριανδρία των Νεότουρκων, Ταλαάτ μπέη, Ενβέρ πασά και Τζεμάλ πασά σε συνεργασία με τον Γερμανό στρατηγό Λίμαν Φον Σάντερς.
Το κράτος των Νεότουρκων μεθοδευμένα εξετέλεσε σε δύο φάσεις (1914-1918) & (1919-1923) το σχέδιο «Λευκός θάνατος» για τους Έλληνες του Πόντου. Εκτοπίσεις, εξορίες, λεηλασίες, βιασμοί, απαγχονισμοί ύστερα από συνοπτικές δίκες. Ο Κεμάλ προέβη στην επανασύσταση των περίφημων «Δικαστηρίων Ανεξαρτησίας», στα οποία δίκαζαν αντί δικαστών, στρατιωτικοί και πολίτες τούρκοι, οι οποίοι ήταν κατευθυνόμενα όργανα της Άγκυρας, με σκοπό την εξόντωση του Χριστιανικού πληθυσμού.
Η θρησκεία έγινε κριτήριο εξόντωσης των Ελλήνων στο τουρκικό στρατό, στα «Τάγματα Εργασίας» όπως κατ΄ ευφημισμό τα ονόμαζαν, όπου η στράτευσή τους ήταν υποχρεωτική, με αποτέλεσμα πολλοί νέοι να οδηγούνται στην αυτοεξορία για να αποφύγουν να υπηρετήσουν ό,τι αυτά αντιπροσώπευαν.
Τα «Τάγματα Εργασίας», που στην πραγματικότητα ήταν «Τάγματα Θανάτου» αφού ποτέ κανείς δεν επέστρεψε από αυτά ζωντανός, εκτός από εκείνους που λιποτάκτησαν και έγιναν Αντάρτες, βρίσκονταν στο εσωτερικό της χώρας. Εκεί οδηγούσαν τα Ελληνόπουλα και τα υποχρέωναν σε καταναγκαστικά έργα κάτω από άθλιες συνθήκες επιβίωσης.
Σ`αυτά τα «Εργατικά Τάγματα» έχασαν την ζωή τους το 80% των Ελλήνων που κατετάγησαν στον τουρκικό στρατό. Από το 1914 έως το 1918 εξοντώθηκαν 257.000 Έλληνες της περιοχής του Πόντου. Με το πρόσχημα δε της καταδίωξης των Ανταρτών άρχισαν άγριες σφαγές και μετακινήσεις πληθυσμών. Η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού είναι μέρος της Μικρασιατικής καταστροφής.
Σημαντικό ρόλο στην πρακτική εφαρμογή του εθνικισμού των Νεότουρκων διαδραμάτισαν και οι ξένοι επενδυτές.
Οι Νεότουρκοι με τις υποδείξεις και ευλογίες των Γερμανών, άρχισαν να εφαρμόζουν το σύστημα της άγριας εξόντωσης, όχι μόνο των αιχμαλώτων αλλά και των αμάχων προφασιζόμενοι στρατιωτικούς λόγους. Οι Νεότουρκοι απέβλεπαν στον αφανισμό όλων των Χριστιανικών εθνοτήτων και στην τουρκοποίηση των μουσουλμάνων, εφαρμόζοντας το σύστημα της «Λευκής Σφαγής» η οποία ολοκλήρωσε την «Ερυθρά Σφαγή». Πρόκειται για την αργή εξόντωση από την παρατεταμένη στέρηση νερού, τροφής, και τον εγκλεισμό στα «μπουντρούμια». Οι Νεότουρκοι μπορούσαν να ισχυριστούν ότι στρατιωτικές ανάγκες απαιτούσαν τις εκτοπίσεις και πως τα χέρια τους δεν είχαν ποτέ λερωθεί με αίμα. Γιατί οι «Χριστιανοί πέθαιναν μόνοι τους στο δρόμο», όπως έγραφε ο F. Sartiaux.
Εκτός από τους διωγμούς, τις εκτοπίσεις, τους απαγχονισμούς και την ισοπέδωση των Ελληνικών χωριών, στο διάστημα αυτό έγιναν προσπάθειες εξισλαμισμού σ΄όλη την περιοχή του Πόντου. Στην περιοχή της Βαζελώνος «26 γυναίκες και νεανίδες ίνα αποφύγωσιν την ατίμωσιν έρριψαν εαυτάς εις ποταμόν και επνίγησαν». Σε τηλεγράφημα της Επιτροπής των Ποντίων προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο στις 25 Ιουλίου 1920 αναφέρεται: «Πανταχόθεν του Πόντου αγγέλονται σφαγαί προκρίτων, ατιμώσεις Ελληνίδων, ληστείαι και διαρπαγαί Ελληνικών περιουσιών παρά των τουρκικών ορδών και τουρκικών αρχών...Εάν κατάστασις αύτη συνεχισθή, Ελληνισμός Πόντου εξαφανισθήσεται πριν η διπλωματία προλάβη ασχοληθή περί αυτού...».
Ο αριθμός των θυμάτων της Ποντιακής γενοκτονίας υπολογίζεται σε 353.000.
Η ιστορική έρευνα έχει φέρει στο φως αναρίθμητα έγγραφα που στοιχειοθετούν και τεκμηριώνουν το τεράστιο έγκλημα κατά του Ελληνισμού του Πόντου. Το Δ' Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού (1997) αποφάσισε την προώθηση της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας, ενώ διακομματική αντιπροσωπεία της Ελληνικής Βουλής υπέβαλε σχετικό υπόμνημα τον ΟΗΕ τον Ιούνιο του επόμενου έτους (1998).
Οι τουρκικές κυβερνήσεις αρνούνται πως υπήρξε γενοκτονία και τοποθετούν επισήμως το θάνατο των Ελλήνων στα πλαίσια των ευρύτερων απωλειών του πολέμου, του λιμού ή άλλων κοινωνικών αναταράξεων.
Ερμηνεία του όρου ‘Γενοκτονία’
Ο όρος γενοκτονία όπως διαμορφώθηκε μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας και πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. Σύμφωνα προς το άρθρο 1 της ειδικής Σύμβασης, την οποία έχει ψηφίσει η Γενικής Συνέλευση του ΟΗΕ το 1948, η γενοκτονία αποτελεί το βαρύτερο έγκλημα, για το οποίο μάλιστα δεν υπάρχει παραγραφή. Αυτός ο οποίος διαπράττει τη γενοκτονία δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί.
Η απόφαση της Διεθνούς Ένωσης Μελετητών Γενοκτονιών.
Στο Δεκέμβριο 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων.
«ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η άρνηση μιας γενοκτονίας εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της και προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες,
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των έτων 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Έλλήνων της Ανατολίας.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ, η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη).»
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των έτων 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Έλλήνων της Ανατολίας.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ, η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη).»
Σήμερα, 91 χρόνια από την γενοκτονία του 1919, τα Ποντιακά Σωματεία & οι Ομοσπονδίες βρίσκονται μόνον μερικά βήματα μπροστά αλλά χωρίς το θεμιτό αποτέλεσμα που περιμένουν οι Έλληνες: «Τη Δημόσια Συγγνώμη της Τουρκίας», ενώ η Πολιτεία επιδίδεται σε «Συμφωνίες Χαμηλής Πολιτικής» και «Πρωτόκολλα Κατανόησης..»
Οι Πόντοι όμως θυμούνται. Οι μνήμες στέκουν πύρινες στο μυαλό τους. Και η μνήμη δεν αλώνεται. Η Πολιτεία οφείλει να σπεύσει, να ξαναγράψει την ιστορία. Να εισάγει στα βιβλία της Μέσης Εκπαίδευσης το χρονικό της «Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού» και όχι να διαγράφει την ιστορική μνήμη του Ελληνισμού που αποτελεί και την ταυτότητά του.
«Δεν θα ονόμαζα τα βιβλία αυτά ‘απολαυστικά πιάτα γνώσης’. Θα τα έλεγα ‘αηδιαστικά πιάτα αμάθειας’…. Σχολικά εγχειρίδια που πληγώνουν θανάσιμα το μυαλό και την ψυχή των παιδιών. Διότι μέσω αυτών σκοπείτε η αποσύνδεση των μαθητών από το εθνικό τους χθες. Προφανής στόχος είναι να γίνουν τα παιδιά «αλλόπουλα», οτιδήποτε άλλο εκτός από Ελληνόπουλα… Διότι δεν τα κάνουν να νοιώθουν χρέος προς ό,τι ονομάζεται Πατρίδα, αφού αυτή προβάλλεται σαν χρεοκοπημένη εταιρεία...Συνεπώς δεν θα τα ονόμαζα απλώς κακά βιβλία, θα τα ονόμαζα κακές πράξεις» γράφει ο Σ. Καργάκος,
Η ιστορία είναι η μαγική αλυσίδα που δένει και δίνει συνοχή σ’ ένα Εθνικό Σύνολο. Αν σπάσει αυτή η ιερή αλυσίδα, το Σύνολο παύει να είναι Εθνικό και γίνεται Αριθμός. Στην καλύτερη περίπτωση, μηδενικό που υψώνεται σε νούμερο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Που θα τη βρείτε
- Μηνιαία Τοπική Εφημερίδα
- Διανέμεται στους εξής Δήμους: Αρτέμιδας, Σπάτων, Ραφήνας
0 σχόλια: