Καλώς ήρθατε

Καλώς ήρθατε

Αναγνώστες

Copyright Apopsinews.blogspot.com. Από το Blogger.
Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009


Για ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά…..

Επιμέλεια Αναστασία Καρνέση

«……Όταν πριν από 15 χρόνια έγραψε ο γιος μου ο Ανδρέας, ένα γράμμα για όλα τα παιδάκια που έχουν ανάγκη από την αγάπη μας, μου έδωσε την έμπνευση και το κουράγιο να παλέψω γι’ αυτά τα παιδιά και να το κάνω σκοπό ζωής….»
αυτή είναι η πρώτη κουβέντα που άκουσα από έναν άνθρωπο που έχει αφιερώσει τη πορεία της ζωής του στα παιδιά, που χρειάζονται πραγματικά μια ζεστή αγκαλιά, που πορεύονται σε δύσκολους δρόμους και θέλουν ένα χέρι που θα τα βοηθήσει ουσιαστικά. Όμως, ας δούμε τα πράγματα από την αρχή. Πριν από μερικές μέρες είχαμε την χαρά να συναντήσουμε από κοντά τον άνθρωπο που συντέλεσε στο να ιδρυθεί ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, ένας εθελοντικός οργανισμός προστασίας θα έλεγα, απέναντι σε παιδιά που βρίσκονται σε δύσκολες συνθήκες ζωής. Ο κ.Γιαννόπουλος μας άνοιξε την πόρτα σε ένα από τα σπίτια που βρίσκονται τα παιδιά αυτά και μας μίλησε από καρδιάς για τον αγώνα που δίνουν καθημερινά ο ίδιος και οι εθελοντές του. Είχαμε πολλές ερωτήσεις να του κάνουμε και πιστεύαμε ότι θα ήταν μια συνέντευξη σαν όλες τις άλλες, όμως όταν βρεθήκαμε εκεί και γευτήκαμε λίγο από την αγάπη που έχει για τα παιδιά αυτά, αλλά το κυριότερο όταν γνωρίσαμε ορισμένα από αυτά, ένας χείμαρρος συναισθημάτων μας πλημμύρισε, και οδήγησε την κουβέντα μας σε ένα διαφορετικό μονοπάτι. Απορήσαμε με το κουράγιο του και αναρωτηθήκαμε πώς μπορεί αυτός ο άνθρωπος επί 15 χρόνια να αγωνίζεται σε τόσο δύσκολο σκοπό και να αντέχει ακόμα. Η απάντησή του ήταν καθόλα εγκαρδιωτική «…βλέποντας μόνο το πρόβλημα και πώς να βγάλεις το παιδί μέσα από αυτό, παίρνεις κουράγιο. Πολλές φορές πέφτεις ψυχολογικά ειδικά όταν συναντάς εμπόδια που πρέπει να υπερβείς χωρίς ουσιαστική βοήθεια, γιατί δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, όμως αναγκάζεσαι να ξανασηκωθείς γιατί δεν έχεις την πολυτέλεια και το δικαίωμα να πέσεις και να τα παρατήσεις. Βέβαια, όταν ο αγώνας μας έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, τότε ανακτούμε τις δυνάμεις μας και συνεχίζουμε». Ο αριθμός των παιδιών που χρειάζονται βοήθεια είναι σοκαριστικός. Πολλά περιστατικά δεν βγαίνουν ποτέ στην επιφάνεια και άλλα γίνονται αντιληπτά όταν ίσως είναι αργά για επουλώσεις. Σχετικά με αυτό ο κ. Γιαννόπουλος μας είπε ότι: «…. στατιστικά στοιχεία που να καλύπτουν τις περιπτώσεις κακοποίησης παιδιών δεν μπορούμε να περιορίσουμε μέσα σε ψυχρούς αριθμούς, γιατί τότε δεν θα μπορούμε ποτέ να είμαστε ακριβείς σε τόσο ευαίσθητες περιπτώσεις και καλό θα είναι να προσέχουμε πολύ σε τι αναφερόμαστε γιατί έχουμε να κάνουμε με παιδικές ψυχές. Πολλά παιδιά δεν μπορούν να βοηθηθούν γιατί τα τείχη που ορθώνονται μπροστά μας είναι πολλά. Εμείς όμως προσπαθούμε γιατί αυτός είναι ο σκοπό μας.». Οι απαντήσεις του κ. Γιαννόπουλου ήταν τόσο καθηλωτικές που μας ήταν δύσκολο να μην αναρωτηθούμε γιατί όλα αυτά, και αν εμείς, ο υπόλοιπος κόσμος δηλαδή, ο διπλανός γείτονας, που μπορεί να έχει ακούσει κάτι άσχημο να συμβαίνει στο διπλανό σπίτι είναι πρόθυμος να βοηθήσει και πώς; Ο κ. Γιαννόπουλος μας απάντησε: «…. ο κόσμος βοηθάει γιατί ευτυχώς υπάρχει η ανοικτή γραμμή επικοινωνίας το 1056 που ο καθένας από εμάς μπορεί να καταγγείλει ένα συμβάν και αφού αξιολογηθεί από τους ειδικούς που διαθέτει το κέντρο του ΧΑΜΟΓΕΛΟΥ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ σπεύδει επι τόπου είτε για βοήθεια είτε για την άμεση απομάκρυνση περιστατικού παιδιού που είναι θύμα κακοποίησης είτε αποστέλλοντας στις Εισαγγελικές Αρχές τις σοβαρές καταγγελίες για κακοποίηση ή παραμέληση ή εκμετάλλευση παιδιού. Οι κλήσεις που δεχόμαστε καθημερινά είναι πάρα πολλές όχι μόνο σε μορφή καταγγελίας αλλά και από τα ίδια τα παιδιά που θέλουν μια ουσιαστική στήριξη στο σκοτάδι που βρίσκονται. Ακόμα και γονείς που χρειάζονται μια συμβουλή για συγκεκριμένες περιπτώσεις. Τα περιστατικά είναι πολλά και ευτυχώς η αγκαλιά μας μεγάλη. Τα αποτελέσματα βέβαια θα ήταν σαφώς πιο επιτυχή αν και η κρατική μέριμνα ήταν πιο αποτελεσματική και δεν παγιδευόταν σε μια ατέρμονη γραφειοκρατία». Οι ερωτήσεις μας πολλές αλλά πώς να περιορίσεις τα θέματα όταν το έργο του ΧΑΜΟΓΕΛΟΥ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ τόσο μεγάλο. Η αμέσως επόμενη ερώτησή μας είχε να κάνει με το πώς ένας τέτοιος οργανισμός που είναι μη κερδοσκοπικός καταφέρνει να επιβιώνει και συντηρεί τα σπίτια του που αισίως από την μια πλευρά έχουν φτάσει 9 τον αριθμό δυστυχώς όμως από την άλλη ο αριθμός τους δεν είναι αρκετός για να καλύψει όλες τις περιπτώσεις παιδιών που πρέπει να βοηθηθούν. Μας είπε λοιπόν ότι «… ο εθελοντισμός για μας παίζει τον πρωταρχικό ρόλο. Βέβαια το προσωπικό που απαρτίζει τις θέσεις κλειδιά, όπως το κέντρο επιχειρήσεων με την ανοικτή γραμμή ή την ψυχολογική υποστήριξη των παιδιών που καταφέρνουμε και έρχονται στο σπίτι μας είναι εξειδικευμένο και σωστά καταρτισμένο ώστε να μπορεί να βοηθήσει το κάθε παιδί χωριστά. Σκοπός μας όχι να εντάξουμε τα παιδιά σε ομάδες αλλά να ασχοληθούμε με το καθένα χωριστά ώστε να νοιώσουν ότι βρίσκονται σε μια οικογένεια. Γιατί άλλωστε αυτός είναι και ο σκοπός μας τα παιδιά αυτά να μεγαλώσουν σωστά και να νοιώσουν την ασφάλεια και την αγάπη που έχουν στερηθεί μέχρι τη στιγμή που βρέθηκαν από εμάς. Ευτυχώς υπάρχουν χορηγοί που έχουν βοηθήσει στο να εξοπλίσουμε τα σπίτια μας, να αποκτήσουμε τα σύγχρονα ασθενοφόρα μας, τα οποία διαθέτουμε στην υπηρεσία του ΕΚΑΒ, για την ασφαλή μεταφορά των παιδιών, και το κυριότερο να δημιουργήσουμε με την συνεργασία ιδιωτικών και κρατικών φορέων, το Εθνικό Κέντρο για την Αντιμετώπιση της Εξαφάνισης, Κακοποίησης και Εκμετάλλευσης των παιδιών AMBER ALERT HELLAS…». Τα θέματα πολλά αλλά το βασικότερο πολλές και οι περιπτώσεις των παιδιών βρίσκονται εκτός βοήθειας (περίπου 1000 περιπτώσεις παιδιών είναι σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης και μένουν ακόμα σε αυτό το στάδιο) γιατί ένας οργανισμός όσο και αν προσπαθεί θέλει την βοήθεια όλων μας. Η Εφημερίδα μας προσπαθεί να δημιουργήσει ένα δίαυλο επικοινωνίας με όλους τους δήμους της Ανατολικής Αττικής ώστε να μπορέσει ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ να δημιουργήσει μια ομπρέλα προστασίας και στις δικές μας περιοχές γιατί δυστυχώς τα περιστατικά συνεχώς αυξάνονται.
Θεωρούμε ότι η κουβέντα που είχαμε με τον κ. Γιαννόπουλο δεν μπορεί να εξαντληθεί μέσα σε λίγες γραμμές, η αναφορά μας θα είναι εκτενής και σε επόμενες εκδόσεις, γιατί η επίσκεψή μας στο χώρο αυτό δεν έγινε γιατί βρισκόμαστε στην «περίοδο των Χριστουγέννων», τα παιδιά αυτά δεν χρειάζονται τον οίκτο μας λόγω των «εορτών», το μόνο που χρειάζονται είναι μια ζεστή αγκαλιά και ένα χαμόγελο που τους αξίζει να τους δοθεί απλόχερα, γιατί αυτά είναι οι ήρωες της ζωής και οι αγωνιστές και όχι εμείς οι υπόλοιποι, οι θεατές του καναπέ.
Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον κ. Γιαννόπουλο που παρ’ όλο τον φόρτο των καταστάσεων, μας άνοιξε το σπίτι του και την καρδιά του και να του ευχηθώ εκ μέρους όλων των συνεργατών της εφημερίδας μας το 2010 να δημιουργηθούν άλλα δέκα σπίτια φιλοξενίας για όλα τα παιδιά που τώρα βρίσκονται εκτός και να συμβάλλουμε όλοι σε αυτό. ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ,
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΑΣ

Που θα τη βρείτε

Η Φωτό Μου
Μηνιαία Τοπική Εφημερίδα
Διανέμεται στους εξής Δήμους: Αρτέμιδας, Σπάτων, Ραφήνας
Προβολή πλήρους προφίλ

Πρωτοσέλιδα